‘‘Bu kadar uzun süre birlikte mutlu olmayı nasıl başardınız?’’ diye yaşlı çifte sormuşlar. Her ikisi de ‘‘Tamir ederek’’ diye cevaplamış. Sonra da ‘‘Biz de her evli çift gibi kavga ettik, hem de çok ettik ve bir çok konuda ettik. Kırdık, kırıldık. Döktük döküldük. Ama her seferinde birbirimizin gönlünü almak için uğraştık. İlişkiyi yoluna koymak için çabaladık…’’ demişler.
Sağlıklı bir aile olmak, aile bireylerin ilişkilerine verdiklerinin ve ilişkilerinden aldıklarının dengesine ve doyumuna bağlıdır. Duygusal ilişkiler hayata bağlayıcı ve besleyici özellik taşımalıdır. Yani aile bireyleri güven içinde iyi hissedip gelişebilmelidir. Bunun için aile bireyleri yeterince sevgi, anlayış, güven ve destek vermeli ve almalıdır; aksi takdirde memnuniyetsizlik artarak ilişkiyi beklenmedik bir sona götürebilir.
Ailelerde birden fazla sorun yaşanabilir. Sorunların yaşanması bunları çözümü için uğraşarak aile bireylerinin birbirlerine daha yakın ve güvende hissetmeleri için fırsatlar oluşturur. Sorunlardan kaçmak ya da inkar etmek bir sürü umutla kurulmuş bir aile, içinde yaşayan herkesi bozguna uğratıp hasta edebilir. Bunlar karakter ya da semptom nevrozlu dediğimiz ailelere dönüşürler. Böyle aileler çatışmalarını ailedeki bir üyeye ya da bir kaçına yansıtarak gerilimlerini boşaltırlar. Tıpkı ruhsal sorunu olan birinin, ruhsal hastalığını bedensel bir hastalığa dönüştürerek boşalım sağlaması gibi aile de bunu bir üyeye aktararak yapar. Ailedeki çatışma ve sorunların çoğu zaman kurbanı çocuklar olur. Böyle bir ailede büyümek elbette bir çocuk için hayat boyu onarılamaz tahribatlar oluşturur. Hasta bir aile düzeninin devam etmesi aslında her bir üye için fazlasıyla zarar verdiğinden böyle bir aile düzeni devam etmemeli, değişmelidir.
Çocukken yaşadıklarımız gelecekte sevgi dolu ve sağlıklı bir hayatın kaynağını oluşturur. Çocuklarımız yaşadıkları ailede ana babalarının ilişkilerine tanıklık ederek kadın-erkek olmayı, karı-kocalığı ve ana-babalığı öğrenirler. Ve ailenin bir çok zor durumda koruyucu ve iyileştirici gücü olağanüstüdür. Sevgi ve anlayışa dayalı ilişkiler kurmak için önce yakınımızdakilerin nasıl ve neden boyle hissettiklerini bilmek gerekir çünkü bu bilgi sadece tepki vermeyi degil harekete geçmeyi de gösterir.
Ayten Zara
